Leonor Fini

De tekst over Leonor Fini zal een zeer persoonlijk karakter krijgen. 
Ik heb al eerder gezegd, dat het in de boekenkast-special niet zozeer gaat om het geven van objectieve informatie. Voor Leonor Fini geldt dit in het bijzonder. Zo had ik als kind jarenlang twee van haar reproducties aan de muur hangen, zonder zelfs ooit nog maar iets over haar gehoord te hebben.

Mijn ouders zijn hun levenslang met elkaar getrouwd gebleven, maar onder één dak wonen zat er al vanaf het prille begin niet in. Zij hadden een L.A.T. avant la lettre en mijn broer en ik pendelden tussen moeders huis in de buurt van Haarlem en dat van mijn vader aan een van de Amsterdamse grachten.
Een kast van een huis dat in die tijd slechts gedeeltelijk werd bewoond. Zo kon het gebeuren dat ik mijzelf onopgemerkt had voorzien van een zolderkamer, die ik vulde met elders in het huis gevonden schatten. 
Mijn vader was een verwoed verzamelaar en veel had zijn begerig oog geprikkeld. Dat kon rijp en groen zijn. Kitsch en kunst door elkaar. Voor zolang als het duurde kreeg een nieuwe aanwinst een ereplaats, maar meestal was de lol er gauw af en werd menig object verbannen naar de kelder. Wij, de kinderen, noemden dat nogal oneerbiedig ‘het kabinet van dokter Caligarie’. (Een fictief fictuur uit de literatuur, die er kennelijk een rariteitenkabinet op na had gehouden.) 
Hoe dan ook, de kelder was een waar eldorado voor nieuwsgierige aagjes met schatgravers neigingen. Ik ben er dan ook van overtuigd, dat de hartstochtelijke speurzin naar mooie dingen, die ik later als antiquair zo goed kon gebruiken, zich heeft kunnen ontwikkelen dank zij het kabinet van dokter Caligarie.
 
 

Lees verder op de volgende pagina
Wilt u liever direct door naar de uitgebreide Leonor Fini galerie. Klik dan hier.