back

 
Vervolg

Toen zij uiteindelijk werd gedoogd en bij haar moeder mocht wonen onderging ze een ware metaformose. Het boerentrientje moest zo snel mogelijk worden klaargestoomd tot een huwbare jongedame van stand. Een traumatische ervaring. Het eerste half jaar schuilde ze het liefst bij de meiden onder de keukentafel. Zo bang was ze iets verkeerd te doen, of te zeggen.
Dat het uiteindelijk toch goed kwam lag niet aan mijn afstandelijke grootmoeder, maar aan haar nieuwe echtgenoot. Die, ahoewel hij niet haar natuurlijke vader was, als huwelijksvoorwaarde de terugkomst van zijn oogappeltje Lotte had bedongen. Toch bleef moeder altijd terugverlangen naar het paradijs. De warme en ongecompliceerde jaren die zij doorbracht op de plek waar, voor haar gevoel, haar wortels lagen.
Hoe vaak heb ik geen ritjes naar Maartendsdijk met haar gemaakt. Alle huizen, iedere grasspriet, voelde vertrouwd. Voor haar leek de tijd daar te hebben stilgestaan. Ook al werd jaren geleden de kronkelweg door het dorp verbreed en ging daarbij uitgerekend de boerderij van haar kindertijd verloren.

Vaders koosnaampje voor moeder was vogeltje! Een schot in de roos. Zij was een wonderschoon paradijsvogeltje. Het liefst vrij rondvladderend en omringd door massa's kleurrijke bloemen.
Was mijn grootmoeder een grande dame: mijn moeder was niet minder dan een stralende diva!
In haar jonge jaren regelmatig de show stelend tijdens de indertijd veelvuldig gehouden concours des automobiles. Waar zij, in haar met bloemen opgetuigde autootje, menig prijs bemachtigde.
Oppervlakkig gezien leek het alsof alle goeds van de wereld haar kant uitwaaierde. Toch bleef ze innerlijk verscheurd. Pas op hoge leeftijd vond ze meer rust. Eigenlijk gebeurde dat toen ze zelf weer een beetje kind begon te worden. Eerlijk gezegd, werd ze steeds meer míjn kind naarmate de zorg voor haar toenam. Een rolverdeling die ik haar, na verloop van tijd, steeds meer dorst te gunnen.

Het was goed om te ervaren hoe langzaamaan haar neurotische trekjes begonnen te verdwijnen en daarachter een oorspronkelijke onschuld zichtbaar werd die haar niet alleen juweeltjes van wijsheid ontlokte, maar ook verrassende verzoekjes. Zoals de wens om op haar begravenis Birds of paradise te spelen.
"Je vindt het toch niet gek dat ik die muziek zo mooi vind?"
"Welnee mam! Ik vind het alleen maar leuk dat ik zo'n hippe moeder heb"
"Als het zover is maak jij dan zelf de bloemen voor mijn kist, want dat kan jij zo mooi!"
"Dat gaan we allemaal samen doen. Vertel maar wat je het liefst wilt hebben."
Dat bleken roze rozen te zijn. Veel, heel veel verse, rose rozen en zo hebben wij dat ook met zijn drietjes gedaan.
Op een koude januari dag zijn we er urenlang mee bezig geweest. Ondanks alle droefheid waren dat een paar schitterende, intieme uren. Het was fijn om daar gebroederlijk bezig te zijn om haar nog voor één laatste keer iets van haar oude glorie terug te geven.

Op de foto was het werk zo'n beetje halverwege en moesten nog alle afhangende varens en klimopranken worden toegevoegd en nog één allerlaatste keer met toverstokje worden gesprankeld voor de finishing touch. Uiteindelijk werd haar hele kist bedekt en kreeg zij een klein boeketje mee in haar gevouwen handen. Daar zijn geen geschikte foto's van.
Ik heb het niet zo op begravenissen die feestelijk moeten zijn, of voor het nageslacht vastgelegd moeten worden. Ik ben meer iemand voor verstilde intimiteit. Gelukkig dachten de anderen daar ook zo over en mede daarom blijven die lieve uurtjes in de tuin me zo dierbaar.

Voor het filmpje heb ik roze rozen gebruikt en orchideetjes met clownsgezichtjes. Die grappige blommekes waar moeder ook zo dol op was. Omdat ik het leuk vond atributen te gebruiken die met mijn moeder te maken hadden heb ik de foto van het vogeltje afgeplukt van een antiek kistje. Ook zijn er details van een oud Japans kamerscherm te zien.
Het idee kwam toen ik onlangs - het was weer januari  - na lange tijd weer eens Birds of paradise hoorde op de radio. Daar wilde ik toen iets mee doen door vorm te geven aan het transformatieproces van ons geliefd vogeltje.
   

Het bekijken van het ongeveer vijf minuten durende filmpje vereist enige tips.
De film is zwaar en heeft een snelle verbinding nodig. Ook is het raadzaam hem te bekijken zonder dat u andere programma's open heeft staan op uw PC.