Lang Leve het circus -Corteo - Cirque du soleil jeugdcircus Elleboog

Lang leve het circus!

Maar niet voor mij!
Althans, als kind vond ik het uitje naar het circus een ware bezoeking. Zo vlak na de oorlog was het eigenlijk zeer bijzonder dat de oude circustraditie in Carré al zo snel weer in ere hersteld kon worden en vol verwachting kochten mijn ouders kaartjes voor de hele familie. Helaas, een paar dagen voordat wij op pad zouden gaan was er een ongelukje met een van de tribunes. Waardoor de vraag rees of het wel veilig was om te gaan. Uiteindelijk won de nieuwsgierigheid en daar gingen wij. Lopend van ons huis aan de Keizersgracht, over De Magere Brug, richting Carré.
Tijdens de circusperiode werden alle stoelen weggehaald om plaats te maken voor de piste met daarom heen een hemelhoog buizen geraamte waarop Het hooggeëerde publiek kon plaatsnemen. Op de nogal primitief aandoende stellages werden houten planken gelegd om op te lopen en iets meer naar achter, een stukje hoger, dezelfde soort planken om op te zitten. Dat betekende dat iemand, tussen de planken door, loodrecht naar beneden kon kijken, of erger, vallen als er niet werd uitgekeken. Dat leek voor niemand een probleem, maar ik had al hoogtevrees als ik op een zeepkistje stond en nu keek ik regelrecht in de diepste aller afgronden. Ik zat dan ook met grote angstogen doodstil op mijn plekje af te wachten op wat komen ging. De bemoediging van mijn ouders dat het zometeen echt leuk zou worden mocht niet baten. Al helemaal niet toen de kooien voor het wilde beestenspul werden opgebouwd en ik nog banger werd dat de boel zou instorten. Wat als de tijgers of leeuwen zouden losbreken en op zoek gaan naar dat ene heerlijke hapje: moi?

Ook clowns waren niet aan mij besteed. Toen niet - en eerlijk gezegd - nog heel lang daarna niet. Ik mis ten ene male het humor-gen dat nodig is om te genieten van lolbroekengein.
De kentering kwam aarzelend toen ik de eerste beelden zag van het Cirque dus Soleil.
Alleen al de enorme tenten, met alle torentjes en vlaggen, leken veelbelovend en bang voor wilde beesten hoefde ik er ook niet te zijn. Daarbij was ik een ietsepietsie veranderd. Want tegenwoordig wist soms, heel soms, een verdwaalde clown zowaar een klein glimlachje op mijn gezicht te toveren.
Toch zou het vast en zeker daarbij zijn gebleven ware het niet dat mijn dochter de publiciteit ging verzorgen voor het eerste - en dus oudste - kindercircus: Elleboog!
Haar enthousiasme veranderde de zaak.
Helemaal toen kleindochtertje Luna de hartstochtelijke wens ontwikkelde later als een gevierd slangenmeisje op de Buhne te staan. Ze had er de looks, het talent en de passie voor. Haar eerste schreden op het circuspad deed ze bij kindercircus Shamballa in Zaandstad en soms mocht ik tijdens de lessen toekijken hoe dat er aan toe ging.

Luna in De Melkweg 2009

Deel van de festiviteiten rond de 60ste verjaardag van Elleboog. Dat in Carré werd gevierd met de show Turbulentie

Het ging niet zozeer om de prestaties, maar om het plezier en de onderlinge saamhorigheid. Groot hielp klein en na afloop hielp iedereen mee om de boel op te ruimen. Meer dan wat dan ook lag de nadruk op het sociale aspect dat, afgezien van talent, de allerbelangrijkste peiler van ieder circus is.
Toekijkend, vanaf de zijkant van het oefenlokaal, zag ik het enthousiasme van de kinderen die, stuk voor stuk, het zelfvertrouwen opbouwden waardoor ze er in dorsten te geloven dat dromen echt waargemaakt kunnen worden. Ook al zouden deze later, zelden of nooit, iets met het circus te maken hebben.
Ook zag ik dat zelfs de jeugdige maatjes meer al zuinige economen waren waar dit het zo spaarzaam mogelijk gebruikmaken van hun energie betrof.
Doodzonde om te zien dat sommige kinderen al precies wisten hoe ze de kantjes er letterlijk af moesten lopen, omdat ze, zo jong als ze waren, nu al sneller uitgeput raakten dan goed voor ze was. Gelukkig maar, dat juist zij werden aangemoedigd om een beetje extra te geven. Goed ook om te zien dat hun enthousiame beslist niet minder was dan van de aangeboren talentjes.
Hoogtepunt was de jaarlijkse uitvoering in een echt theater. Waar, onder luid applaus, iedereen zijn beste beentje voor het voetlicht mocht zetten en zich eventjes een echte ster voelen.

L
Luna presentatie
Laan van Spartaan.
2012

...

Pauline Musters (1878-1895) uit Ossendrecht was in haar tijd een ware sensatie. Met haar 62 cm werd ze als het kleinste meisje ter wereld door haar familie op kermissen tentoongesteld waar talloze bezoekers zich aan haar vergaapten Ze werd slechts 16 jaar ouod en ondanks de rijkdm die ze als éxotisch meisje'vergaarde had ze gen gelukkig leven. Journalist Mark Traa dook in haar miserabele geschiedenis en schreef het boek 'Prinses Paulina

P
Prinses Paulina rond
1890

Het aspect dat er voor iedereen, zelfs het meest uitzonderlijke wezen, een plekje op deze aarde is waar hij op waarde wordt geschat, en het beste uit zichzelf kan halen, is van oudsher eigen geweest aan de circustraditie. Vroeger was het soms de enige vrijplaats voor mensen die anders maatschappelijk uitgestoten zouden zijn geweest. Al nam dat niet weg, dat hun leven nog steeds behoorlijk dramatisch kon zijn. Waarbij ik denk aan de notoire dikke dame die uitgedost in haar - met de nodige fel gekleurde strikken en linten - opgesmukte outfit zichzelf tentoon moest stellen om zo in haar levensonderhoud te voorzien. Of het dramatische leven van de piepkleine prinses Paulina.

Gelukkig is het concept van het circus, of de kermis, als één grote freakshow heden ten dagen in zijn tegendeel omgeslagen. Nu wordt het bijzondere niet langer aan het volk getoond om er goedkoop mee te scoren. Een uitlaatklep waar, naast toeschouwers die oprecht genoten, ook joelende lieden zaten die op respectloze wijze hun eigen ongenoegens projekteerden op hen die 'anders' waren.

Corteo 2011
Heliumdans van de kleine clownsvrouw

...

Een van de meest charmanste acts van Corteo vond ik de heliumdans van de kleine clownsvrouw. Zwevend onder grote ballonnen danste ze over het publiek in de zaal. Telkens kreeg ze van hen een zetje omhoog als ze binnen handbereik kwam.
Het was echt vertederend om stoere mannen hun best te zien doen om haar dat zetje ook persoonlijk te mogen geven.

Het moderne circus dwingt respect af, omdat het inspireert en dankzij de geweldige prestaties van de artiesten ook het beste uit de toeschouwers weet te halen. Is het ook niet heerlijk om even te kunnen wegzweven naar de betoverende wereld die zich vlak voor je ogen, of boven je hoofd, afspeelt?
Je even één te voelen met de activiteiten in piste krijg je nu eenmaal niet snel door thuis naar de Tv te kijken. Zelfs niet als het een registratie van een circusvoorstelling betreft. Het is immers zelden, of nooit, dat iemand thuis, voor de buis, boven zichzelf wordt uitgetild. Daarvoor moeten toch echt alle zintuigen, ter plekke, worden geprikkeld.
Ik realiseerde me dat eens te meer toen ik de afelopen kerstvakantie thuis keek naar de uitvoering van Corteo. Ik had al eens eerder een voorstelling van Cirque du Soleil gezien en dat was prachtig geweest. Het circus heeft overal op de wereld groepen artiesten die voorstellingen maken die iets van het eigen continent uitstralen. Bij de meer Aziatische voorstelling, die ik eerder had gezien, lag het accent op acrobatische hoogstandjes. Spectaculair om naar te kijken. Maar mijn hart werd pas echt in vuur en vlam gezet door de Italiaanse groep die Corteo - de processie - voor het voetlicht bracht. Dit was het soort Commedia dellárte waar de oude filmregisseur Frederico Fellini likkebaardend een kaartje voor zou hebben gekocht. Niet één keer, maar alle avonden dat het circus in de buurt was.
Ze waren er dan ook allemaal.
De goedlachse reus, de dikke man en de kleine mensjes. Toch was het beslist geen rariteitenkabinet. Dit was een voorbeeld van wat mensen samen kunnen bereiken als men ieder in zijn waarde laat en helpt de top te bereiken. Naast het pure genieten van zoveel gratieuze lenigheid was het ook een opsteker voor iedereen die het ook zo zat is om onze maatschappij cultureel te zien verschralen en verharden. Het is zo inspirerend om even in een wereld te vertoeven van ontroerend plezier en harmonie. Te meer omdat iedere toeschouwer zich terdege beseft dat, voordat men zo'n mooi sprookje kan neerzetten, er een lange weg van hard werken en ontberingen aan vooraf moet gaan.

.
Jeugdcircus Elleboog!

Openingscollage Laan van Spartaan 2012	Veelal zijn het de jeugdcircussen die het stapsgewijs mogelijk maken om de jonge, asiprant-artiesten met veel geduld toewijding en vooral plezier op weg te helpen. Circus Elleboog - het grootste jeugdcircus in Europa - is daar een goed voorbeeld van. Vooral ook omdat dit instituut met zijn tijd mee gaat. Het moderne circus ontwikkelt zichzelf naar niet minder dan Circus-theater. Tegenwoordig geeft men er les aan mensen van 6 tot 96 jaar. Van stoere jongens, of mensen met een verstandelijke beperking tot speelse volwassenen. Iedereen die het fijn vindt om mee te doen, is welkom! Het niet-compentieve karakter van Elleboog maakt circus toegankelijk voor elk niveau. De deelnemers worden uitgedaagd om hun grenzen op te zoeken, nieuwe vaardigheden te ontwikkelen en deze te delen, met elkaar en met publiek. Met de circusactiviteiten van Elleboog wordt er gewerkt aan: motorische ontwikkeling (kracht, lenigheid, snelheid, coördinatie en evenwicht) creatieve ontwikkeling (vormgeving, orginaliteit en presentatie) sociale ontwikkeling (samenwerking, eigenwaarde, vertrouwen, waardering)
Door de toename van steeds meer activiteiten groeide Elleboog de laatste jaren uit zijn jasje. De romantische, oude behuizing in het centrum van Amsterdam voldeed totaal niet meer aan de eisen van de moderne tijd. Vandaar dat in de herfst van 2012 Elleboog verhuisde van zijn oude stekkie naar een gloednieuw gebouw aan de Laan van Spartaan in Nieuw-West. De nieuwe behuizing is uitermate professioneel opgezet. Naast geweldige oefenruimtes biedt het gebouw een eigen theatertje met uitschuifbare tribunes. (Die links onder te zien zijn op de collage foto) Verder nog een foyer, een atelier waar de fantasievolle outfits voor de artiesten worden gemaakt en uiteraard kantoorruimtes voor boekhouding en marketing van de beide Amsterdamse vestingen. Ook het aanbod aan mogelijkheden is verrassend. Heet van de naald start op 3 februari 2013 de nieuwste loot aan de circusboom onder de naam: Sterk Staaltje.
	Wat een wereld van verschil!II ..

Circus Elleboog start met iets nieuws, iets geweldigs! Naast het geven van circuslessen, gaat het nu ook circus programmeren. Entertainers van buitenaf - een mix van ervaren amateurs en professionele artiesten uit het vak - zijn iedere eerste zondag van de maand te zien in het nieuwe circustheaterprogramma STERK STAALTJE. Iedere maand unieke acts! Elke editie staat bol van fysieke performances, inventieve circuskunsten en (experimentele) combinaties van circus, theater, dans en muziek.

Op 3 februari a.s. bijten vanaf 15.00 uur de volgende artiesten de spits af: jeugdcircus Saranti uit Friesland met twee korte acts, het duo Fabuloka met de voorstelling De Zwerver, de Keniaanse acrobaten Peter en Colins en de acrobatische 'special agents' van de Oddlings. Meer over het programma lezen >>

Dag: iedere eerste zondag van de maand
Tijd: van 15.00 tot 16.30 uur
Plaats: Circus Elleboog, Laan van Spartaan 4, Amsterdam-West
Tickets: €3,50 p.p. (alle leeftijden)